Jak powstał EastEnders: od motywu muzycznego po Angie i Dena
Od 40 lat EastEnders przybliża nam życie w fikcyjnym społeczeństwie we wschodnim Londynie. Jednak od ikon bohaterów po motyw muzyczny – czy wszystko to mogło wyglądać inaczej?
Według dokumentów BBC, podczas wczesnych etapów badań nad EastEnders rozważano osadzenie nowej telenoweli w różnych miastach, w tym w Manchesterze, Londynie i Birmingham. Raport dla publiczności sugerował jednak, że serial osadzony w londyńskiej dzielnicy robotniczej miałby najpowszechniejszy odbiór.
Taki wybór wyróżniałby tę telenowelę na tle innych popularnych serii tamtych czasów, takich jak Coronation Street (akcja w Greater Manchester), Emmerdale Farm (w Yorkshire) oraz Crossroads (motel w Midlands).
Tworzenie EastEnders
Choć twórcy EastEnders, Julia Smith i Tony Holland, ostatecznie zdecydowali się na fikcyjne Walford z kodem pocztowym E20, początkowo serial miał roboczy tytuł East 8 i bazował na rzeczywistej ulicy w londyńskiej dzielnicy Hackney. W marcu 1984 roku Smith i Holland udali się na Lanzarote, gdzie w trakcie roboczych wakacji stworzyli 23 biografie postaci, opracowali wątki fabularne na trzy lata i przygotowali szczegółowe opisy 20 epizodów.
Pomimo ich szczegółowych planów, niektóre z najważniejszych elementów EastEnders pojawiły się przypadkowo, jak choćby iconiczne perkusyjne „doof doofs” w motywie muzycznym. Od tego czasu stały się one symbolem dramatycznych momentów w serialu.
Ostatnie minuty i zmiany aktorskie
Simon May, twórca motywu muzycznego, wspomina, że w tamtych czasach, jeśli motyw przewodni był popularny, często wydawano go jako singiel. Stworzył więc dłuższą wersję utworu, a perkusista dodający „doof doofs” stał się przypadkowym odkryciem. Tony i Julia, obecni w studiu, uznali to za świetny element kończący.
Innym kluczowym elementem serialu było obsadzenie Angie i jej męża, złnego chłopca Dena Watta, granego przez Leslie Granthama. Po pierwszych sześciu odcinkach producenci uznali, że Jean Fennell nie pasuje do roli Angie, którą ostatecznie zagrała Anita Dobson. Podobnie, Derek Martin był blisko roli Dena, ale ostatecznie wybrano Granthama.
Popularność Angie i Dena
Para Den i Angie szybko zyskała popularność wśród widzów. Odcinek świąteczny z 1986 roku, w którym Den wręcza Angie papiery rozwodowe, pozostaje jedynym scenariuszowym programem oglądanym przez ponad 30 milionów osób w Wielkiej Brytanii.
’Możemy mieć coś tutaj’
Pierwszy odcinek EastEnders wyemitowany 19 lutego 1985 roku przyciągnął 17 milionów widzów, co uczyniło go drugim najczęściej oglądanym odcinkiem BBC tego tygodnia, zaraz po The Two Ronnies. Na początku EastEnders rywalizował z innym programem ITV – Emmerdale Farm – ale popularność serii rosła po przesunięciu czasu emisji.
Choć niektórzy widzowie narzekali na „prostackie” dialogi, krytyka w gazetach była pozytywna, a The Guardian przewidywał sukces serialu w ciągu roku. Już 25 lipca 1985 roku EastEnders stał się najchętniej oglądanym programem BBC.
Podsumowanie
EastEnders szybko osadził się na stałe w brytyjskiej kulturze popularnej, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych seriali telewizyjnych. Dzięki charakterystycznym postaci i wątkom, które wykraczały poza ramy zwykłej telenoweli, EastEnders nie tylko bawił, ale także odzwierciedlał społeczne zmiany i troski swoich czasów.
